κοιτατήριον

κοιτατήριον, τὸ (Α)

επιγρ. υπνοδωμάτιο, κοιτώντας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κοίτη, με αναλογικό σχηματισμό κατά τα ουσ. σε -τήριον (πρβλ. εστια-τήριον, ευνα-τήριον)].